Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Falli igitur possumus. Nos cum te, M. Sed nunc, quod agimus;

Quare ad ea primum, si videtur; Sed quid sentiat, non videtis. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Bork: Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
Bork: Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur?
Bork: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quonam modo?: Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
At certe gravius.: Nam ante Aristippus, et ille melius.
Bork: Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;
Hic ambiguo ludimur.: Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Recte, inquit, intellegis. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione
generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de
modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem
esse velint qui honestate summum bonum metiantur.